Toen mijn dochters nog klein waren, ben ik Pedagogiek gaan studeren. Ik wilde weten hoe de perfecte opvoeding eruit moest zien. Het was een teleurstelling toen bleek dat die niet bestaat. Ik raakte gefrustreerd én gefascineerd door het gebrek aan oorzaak en gevolg. Ik snapte niet waarom dingen soms wel en soms niet werkten. Niemand kon mij goed uitleggen hoe dat nou kwam. Totdat ik een lezing bijwoonde van Paul van Geert over Complex Dynamische Systemen. Hij liet mij kennis maken met complexiteitstheorie en de gevolgen daarvan voor de ontwikkeling en daarmee ook de hulp aan kinderen. Het voelde als een openbaring. Deze theorie was wat ik nodig had om te snappen waarom het niet werkt. En daarmee gaf het ook handvatten voor wat wel zou kunnen werken. Geen kant en klare oplossingen, geen afvinklijstjes, maar daadwerkelijk begrip van de situatie.

Complex dynamische systemen zie je terug in heel veel wetenschapsgebieden, maar in de praktijk van pedagogiek nog nauwelijks. De missie van Dynamiek in Pedagogiek is dan ook om het denken in complexe systemen een plaats te geven in de pedagogiek. Pedagogen en hulpverleners krijgen zo een reëlere blik op de werkelijkheid en kunnen daar naar handelen. Zo kunnen zij met minder frustratie hun cliënten beter helpen.